Als je in Australie bent schijn je de Blue Mountains gezien te moeten hebben. Dus voor onze tweede dag hebben we een tour geboekt. Om 8:00 vertrokken we van centraal station. Totaal 5 bussen met totaal 250 man. Het blijkt de drukste dag van het jaar te zijn die wij uitgekozen hebben.
De eerste stop die we maken is langs een rivier (de naam zijn we vergeten…). Hier blijken de Olympische roeiwedstrijden gehouden te zijn in 2000. Ze denken hier trouwens nog steeds dat dat de meest mooie, bijzondere, grootste spelen aller tijden waren.
Onze reis vervolgen we richten de BM en wat opvalt is dat hier mensen gewoon op de snelweg fietsen… daarom is het hier blijkbaar verplicht om een helm te dragen als je fietst :-).
Bij aankomst in de BM blijkt direct dat die 5 bussen nog niets is. Het is een gekkenhuis. Busladingen met touristen…. Dit is wel even iets anders dan in Laos. Als we daar een tour boekte dan was je vaak met 2 andere en onze eigen bus telt hier al 56 man.
De kabelbaan van Scenicworld brengt ons naar beneden de ‘jungle’ in. Leuk en interessant om te zien, met een bijzonder licht, bomen en zeer grote platte stukken steen. De gids probeert bij een aantal spots wat uit te leggen, alleen de groep is te groot om het goed te verstaan.
Een zeer schuine spoorlijn brengt ons weer naar boven.
De tour brengt ons verder langs een aantal uitkijkpunten en 1 bereiken we via een wandeling van ongeveer een half uur. We bezoeken ook de zogenaamde flat rock en hier kan je letterlijk op het randje gaan staan en het ravijn in kijken. Er liggen zelfs wat autowrakken beneden. We zijn maar niet al te dicht bij de rand gaan staan.
Omdat we een beetje vroeg waren hebben we het Olympisch park nog bezocht.
We sluiten de trip af met een cruise van het Olympisch dorp naar het centrum van Sydney. Mooi moment om wat foto’s van de stad vanaf het water te maken.
Wat erg opvalt tijdens deze tour is dat onze gids ruim de tijd neemt om te vertellen hoe geweldig alles wel niet is. Beste stadion, beste zwembad, hoogste waterval, beste dit beste dat… De australiers blijken overal een award voor te hebben en als hij er niet is zorgen ze wel dat hij er komt.
In de avond hebben we met Halid afgesproken. Hij is een oude vriend/buurjongen van Maarten uit Schiedam. Hij neemt ons mee naar zijn favoriete restaurant (Mamak). Wat blijkt is dat het in Sydney heel normaal is dat je een uur in de rij staat voordat je een restaurant in kan. Ook bij Mamak staat er een flinke rij. We besluiten om toch maar ergens anders te eten omdat het al vrij laat is. Gelukkig staat er niet overal een rij van een uur.