Gisteren zijn we aangekomen op Penang island. Je komt hier via een brug van 13,5 km, die verbonden is met het vaste land. Even denken hoor, wat hebben we ook al weer allemaal gedaan…..
Eerst zijn we na aankomst wat gaan eten met een paar anderen van de groep. Alle 8 namen we een hamburger. Al die rijst waren we even zat. Ze eten hier ook rijst bij het ontbijt en curry en nog meer voedsel wat wij als avond eten zien. Hierna was het tijd voor een tour met de trishaw, je weet wel, zo’n bakfietsding. Dat was zo ontzettend leuk. Met bijna heel de groep en een gids zijn we de stad door gefiets. Elke fietsmeneer heeft van zijn fiets iets heel moois gemaakt. Die van mij had allemaal felgekleurde bloemetjes en slingers op gehangen en hij had muziek!! Met de muziek van Saturday Night Fever is Annelies dus de stad doorgereden. We hebben een aantal stops gemaakt, oa bij een oud Engels fort, een chinese tempel en een clan house. Er leven hier veel chinese families bij elkaar. In de eerste clan woonden arme mensen. Het zijn houten hutjes waar ze in leven en het stinkt er ook heel erg. Ze wonen pal aan zee en de zee is hier op veel plekken aan de kust best vies. Ze hebben wel elektriciteit, we zagen ze in een huisje playstation spelen. Dat is toch wel een van de meest belangrijke uitvindingen van de eeuw geloof ik 🙂 Elke clan heeft een tempel en deze tempel was heel simpel. De tempel waar we daarna zijn geweest was iets heel anders. Volgens de gids leven er in deze clan alleen maar miljonairs. In de tempel keek je dan ook je ogen uit. Zo veel details, allemaal goud, porcelein, parelmoer en ander pracht en praal. In de chinese cultuur is prestatie heel belangrijk en vooral in deze clan. Overal hingen bordjes met namen van succesvolle mannen uit deze clan. Later vertelde de gids dat het aantal zelfmoorden van de Penang bridge steeds meer toeneemt omdat mensen de druk niet meer aan kunnen. We zijn met de trishaw ook nog door Little India gereden en bij een hindoe tempel geweest. Little India is zo prachtig met al die geuren en kleuren. Vanavond gaan we daar dan ook eten, misschien wel roti.
Vandaag zijn we met de bus het eiland over gegaan. Eerste stop een vissersdorp. De stank daar is niet te geloven. Het water is bij eb ook geen water meer, maar smurrie. Onze gids heeft het een en ander verteld over het leven als visser en we zijn vertrokken naar een slangen tempel. Op een of andere manier wonen daar slangen, niemand weet waarom. Er zijn allemaal mooie legendes, maar de bottemline is dat het een groot mysterie is . In die tempel heb ik een paar slangen vastgehouden en daar zijn foto’s van gemaakt. Oe, dat was wel spannend hoor. En het voelt heel raar zo’n beestje op je handen. Er naast was een slangenfarm en daar hebben we nog even gekroeld met een baby python van 2 weken oud, zo schattig. We hebben er ook andere slangen gezien die een showtje opvoerden. King cobra en dat soort beesten. Een van de mannetjes die die show opvoerde had een gigantisch lidteken op zijn arm. Hij is ooit gebeten door zo’n cobra en toen hebben ze een stuk van zijn spier moeten wegsnijden. Hij lag een hele tijd in coma en zijn familie had de begrafenis al geregeld. Heel geruststellend als je daar op 2 meter van af staat.
Door de heuvels van Penang zijn we naar een Maleisische familie gegaan. We hebben ook nog op een uitzichtpost gestaan, maar het was een beetje heiig. Het was vandaag ook heel erg bewolkt en vannacht en vanmiddag heeft het geregend. Gister hadden we volop zon en was het al 38 graden. Nu is het ook wel zo rond de 32 graden, alleen jammer van dat zonnetje. We zijn dus op visite geweest bij een Maleisich gezin. We hebben gezien hoe ze leven en we mochten wat dingen vragen. De grootste atractie was Akmar, een babytje van 6 maanden. Zo’n poepie, en hij vond alles best. De kindjes zijn hier sowieso erg schattig.
In de heuvels zijn we nog bij een fruitstalletje gestopt. Daar hebben we de lokale delicatesse geprobeerd. En zoals meestal met lokale delicatessen is het ontzettens smerig. Het is de Durian. Een stekelige vrucht met romig vruchtvlees. Wat er zo smerig aan is, is dat hij ontzettend stinkt. Het eten van de Durian wordt ook wel beschreven als roomijs eten in het toilet. Echt onvoorstelbaar die lucht. Bij veel hotels hangen ook bordjes met verboden om Durians mee te nemen. Kan je nagaan. We hebben ook mangosteen op, deze is vaak ook verboden omdat hij onuitwisbare vlekken kan achterlaten. Deze was wel lekker.
We hebben ons af laten zetten bij Gurney Mall en daar hebben we heel de middag geshopt. Bij het fruitkraampje hadden we nog iets gekocht waarvan we dachten dat het mango’s waren. Het bleek iets anders te zijn en het stonk ook ontzettend dus we hebben het maar weggooid. Ik heb een aantal leuke dingen gekocht en net hebben we onze vuile was bij een laundry weggebracht. Nou nu gaan we lekker eten. Dinsdag gaan we naar Langkawi en vanuit daar zullen we weer een log plaatsen. He bah, dat is dan al weer de laatste plek…..
Groetjes vanuit Georgetown, Penang!!