Na het ontbijt hebben we ons af laten zetten bij een klein soort winkelcentrumpje. Daar was een leuke gourmet supermarktje. Ze hadden wat souvenirs, mooie groenten en fruit en andere luxe en dagelijkse producten. Jasper en Stijn waren alleen niet in de winkelstemming dus we zijn snel op zoek gegaan naar iets wat ook leuk is voor de jongens. Een speeltuin of een restaurantje met een speelhoek ofzo? We konden alleen niet echt wat vinden terwijl er veel westerse restaurantjes waren.
We zijn even ergens koffie gaan drinken. De Schotse eigenaar van het tentje vertelde dat het Mövenpick hotel een leuke kids club en kinderzwembad heeft. Dat klonk leuk, maar wij zijn geen gasten. (kamer kost €450 per nacht 😱). Ik ben er even maar toe gelopen en heb gevraagd hoe het zat met de kidsclub. Je moest een heel formulier invullen. Inclusief kamernummer. Ik vroeg hoe het zat als je al uitgecheckt was. Dan kon je nog even spelen, maar daarna mocht je er niet meer in. Jammer, want het zag er leuk uit. Onder valse voorwendselen naar binnen gaan leek ons niet zo’n strak plan.
Het was ook al lunchtijd, dus op zoek naar een leuk tentje. We hadden iets gevonden via Google maps, wel even 300 meter lopen over een drukke straat. Maar jammer, hij was dicht. We zijn maar bij een Italiaans tentje er naast neer gestreken want geen zin om nog verder te lopen. Wat dat betreft is Jimbaran echt een stuk minder sfeervol dan Ubud, of Cenggu waar Caroline de eerste week heeft gezeten. De hoofdstraat is een drukke straat waar je nauwelijks langs kunt lopen met af en toe een winkeltje of klein restaurantje. Om de 5 meter toetert er een taxi naar je of je mee wilt. Tussen de sjofele winkeltjes en restaurantjes vind je enorme, sjieke resorts. Met beveiliging en slagbomen wat de sfeer wat grimmig maakt. Vandaag zijn er ook militairen op de been en ‘s middags zagen we een politie-escorte van wat leek op personeel van de Vietnamese ambassade.
Na de lunch zijn Maarten, Jasper en Stijn met een taxi naar een binnenspeeltuin een stukje verderop gegaan. Caroline en ik zijn gaan winkelen. Weer langs die drukke straat en de winkeltjes waren ook niet heel spannend. Jimbaran heeft onze harten niet weten te stelen. Het huis is fantastisch en het zwembad heerlijk. De sfeer en het eten op het strand met de zonsondergangen zijn ook super, maar de rest is een beetje karakterloos. Onze analyse is dat de grote resorts de verhoudingen hebben verstoord tussen het lokale leven en de vakantiegangers. Ubud is ook heel toeristisch, maar daar is het toerisme kleinschaliger en in evenwicht met het lokale leven.
De mannen hebben een heerlijke speelmiddag in de binnenspeeltuin gehad. Daar was genoeg leuk speelgoed. Caroline en ik hebben nog wat leuke souveniertjes kunnen vinden en in 2 winkeltjes hadden we leuke praatjes met de verkoopsters. De lokale bevolking weet over het algemeen wel onze harten te stelen. Grappig is dat ze hier met het geld dat ze bij een aankoop ontvangen slaan en wapperen voor ‘good luck’.
Met een taxi zijn we weer terug naar onze villa gegaan het zwembad ingedoken om af te koelen. Zelfs de locals vonden het warm vandaag. ‘s avonds bestelden we nasi, garnalen, kip en bintang bier dat weer bezorgd werd door de man van Wayan.
Toen ik ‘s avonds in de badkamer kwam zag ik boven de douche een heel groot beest. Een echte gekko! We hebben al heel veel kleintjes gezien in huis, maar niet zo’n grote. Deze was wel erg groot, misschien wel 30 cm! Hij zat op zijn gemakje en ging via het open gewerkte bakstenen muurtjes na een tijdje weer naar buiten.
misschien is die gekko wel lekker in de pan? ? ?