Four Drifters

Weer goed geslapen allemaal. Al kroop Jasper rond half 5 bij ons in bed. Hij voelde een beetje koud, toch de airco te hoog gezet?

Ontbijt met komkommer, kaasboterhammen, yoghurt, muesli en fruit. Daarna op pad naar het aquarium. Zit op 10 minuten lopen en schijnt de moeite waard te zijn. Dat klopte, we hadden een superleuke ochtend!

De jongens hadden er helemaal zin in en liepen enthousiast met ons mee. “We gaan naar de dierentuin met vissen”, was Stijn aan het zingen onderweg. Aangekomen bij het aquarium begonnen we met een aquarium met piranha’s waar een skelet in verstopt zat en poeltjes met zeesterren en vissen waar je de beestjes mocht aanraken. Jasper zag zijn hand in een bak stoppen en een beestje aanraken niet zo zitten. Stijn wel, maar vond per saldo het water aanraken al spannend genoeg.

Volgende stop de otters. Die zag je van heel dichtbij en hobbelden vrolijk door hun verblijf en zwommen in het water. Tussendoor nog allerlei andere aquaria met interessante visjes en andere waterbeesten. De kleine aquariums vonden de jongens heel leuk, de grote wat minder. “Ik vind de grote vissen niet leuk hoorden we een aantal keer. Toegegeven, die zagen er ook een stuk minder vriendelijk uit. Bij dit stuk zijn we wat sneller doorgelopen en wilden de jongens allebei niet meer zelf lopen.

Tijd voor het hoogtepunt! Een tunnel waarbij je op een loopband door de onderwaterwereld gaat. In eerste instantie vonden ze het heel eng, maar al snel zagen ze de lol er wel van in. De lopende band was ook grappig. Op een heel rustig tempo ga je de hele lange tunnel door. Er zaten grote haaien, roggen, zeeschildpadden en nog veel meer zeedieren. We vonden het heel leuk en hebben ongeveer 2 uur doorgebracht in het aquarium.

Via een ondergrondse tunnel zijn we naar het Suria winkelcentrum gelopen. Daar mochten de jongens iets te spelen uitzoeken. Morgen vliegen we naar Vietnam, dus afleiding in de vorm van speelgoed is welkom. De keus is gevallen op minitreintjes van Thomas de trein. Er kon meteen gespeeld worden met de treintjes aan tafel bij de foodcourt. We zochten weer wat lekkers uit en namen plaats. Wat een drukte en wat een hoop keus uit restaurantjes. Voor ieder wat wils.

Daarna zijn we naar een fotowinkel gegaan. Sinds Bali doet mijn fototoestel het niet meer. Balen, want hij was net nieuw. Na lang wikken en wegen besloten om hier een nieuwe te kopen. Bij een klein zaakje werd ik meteen leuk geholpen. De ‘special price’ kaart kwam tevoorschijn en een half uurtje later en een hele boel ringgits armer waren we een camera rijker. Ik kreeg er nog een sd kaart en hoesje gratis bij ook. ‘Oh jee, ik heb vast te veel betaald voor die camera’ dacht ik, maar de prijs was keurig. In Nederland had ik ongeveer hetzelfde betaald. Maarten was ondertussen de jongens aan het bezig houden. Van de verkoper kregen ze ook nog een muntje voor de draaimolen. Superdeal dus 😉

Weer in ons appartement wilden we gaan zwemmen, maar het barste ineens los in een enorme onweersbui. Het ging aardig tekeer, maar zoals het hoort in de tropen was de lucht na 2 uur al weer geklaard. In de tussentijd hadden we contact via de chat met een touroperator in Vietnam voor een cruise in Halong Bay. Over een week willen we daar naar toe, dus we moeten een beetje opschieten.

Jasper en Stijn waren inmiddels lekker druk en aan het rennen. Binnen een paar minuten vielen ze een voor een op de plavuizen vloer. Jasper een flinke blauwe plek in zijn zij, Stijn een ei op zijn voorhoofd. Okee, tijd om op pad te gaan. We hadden een restaurantje uitgezocht en een Grab taxi besteld. Toen we buiten liepen om te wachten op de taxi ging Jasper onderuit. Boem! Tand door zijn lip en een heleboel bloed. Huilen natuurlijk. Snel de taxi geannuleerd en de situatie geïnventariseerd. Dat viel mee gelukkig. Alleen een beetje dikke lippen en het bloeden stopte snel. We besloten toch nog uit eten te gaan en bestelden een nieuwe taxi. Dat ging alleen niet meer zo soepeltjes. De eerste taxi die de reservering accepteerde in de app was op 10 min afstand. Uiteindelijk stond die vast in het verkeer en annuleerde hij de boeking. Weer opnieuw reservering aangevraagd en ook dat ging mis. Blijkbaar was er iets aan de hand, want ook deze taxi kwam niet door het verkeer.

Hongerig en 40 minuten verder besloten we naar een Italiaans restaurantje 200 m verderop te lopen. Onder andere omstandigheden waren we hier niet terecht gekomen, maar we hebben een heerlijke avond gehad. Ze hadden bier en bubbels en goede pizza. Jasper en Stijn speelden met de treintjes en wij konden even rustig kletsen over Vietnam.

Met Jasper zijn lippen ging het inmiddels wel, al gaf hij wel aan dat een ijsje pas echt de genezing zou helpen. Het genezingsproces wilden wij natuurlijk niet in de weg staan, dus werd er chocoladeijs besteld.