De volgende en 1 na laatste stop is Nagasaki. Het is ongeveer 3 uur met de trein vanuit Hiroshima. Ook Nagasaki heeft een atoombomverleden, maar dat hebben we bewust niet opgezocht.
We hadden onszelf verwend met een luxe hotel en dat is het Richmond Hotel geworden.
De eerste avond zijn we met de tram en een stuk lopen naar een kabelbaan gegaan. De kabelbaan is verbonden met een hoog punt in de stad boven op een berg. Hier heb je een mooi uitzicht over de stad. We waren er aan het eind van de middag en hebben het uitzicht zowel overdag als by night kunnen bewonderen. Nagasaki ligt in een diepe baai dus er is veel te zien.
De volgende dag hebben we Dejima bezocht. Dit is ongeveer 200 jaar een Nederlandse handelspost geweest. Westerlingen mochten in die tijd het land niet in en moesten verblijven op een kunstmatig eiland. Het eiland is in de afgelopen jaren in ere hersteld en er is nu een museum waar je allerlei Hollandse zaken tegenkomt. Annelies had voor vertrek een roman gelezen over Dejima (De onverhoorde gebeden van Jacob de Zoet) en dat maakte het extra interessant. De middag hebben we op een terrasje in de haven doorgebracht. Terrasjes zijn schaars in Japan. Japanners zijn namelijk geen zonaanbidders. De meesten lopen met lange mouwen en hoedjes en met parapluutjes. Een witte huis vind men mooier dan een gebruinde huid.
En er moest natuurlijk ook gegeten worden. Dat was ook weer een hele leuke ervaring. Allereerst was er lichte paniek: Oh jee, toeristen! Wie kan er Engels?? Er was gelukkig een jongen die goed Engels sprak en die heeft ons met het menu geholpen. We wilden sashimi eten en hij raadde ons een visje aan en wees daarbij naar een aquarium even verder op. Aha, we vroegen ons al af wat al die aquaria hier deden. Verser dan verse sashimi dus. En even later zagen we de kok met zijn netje even scheppen, terug naar de keuken lopen en hoorden we een harde pets. Ons visje werd geserveerd en smaakte heerlijk zo vers. Wat wel erg grappig was, is dat er een tafeltje verder een verse inktvis werd besteld. Toen het bord slaakte het meisje aan tafel een klein gilletje… De inktvis op het bord had nog even met een tentakel gezwaaid. Haha, dat is wel erg vers!