Four Drifters

Laos stond ooit bekend als het land met de miljoenen olifanten. Helaas zijn er inmiddels nog maar 1600 over waarvan 600 in het wild leven. Heel veel olifanten worden gebruikt voor de houtkap industrie aangezien ze heel sterk zijn en heel goed evenwicht hebben. Hierdoor kunnen ze honderen kilo’s hout versjouwen over een steile helling. Olifanten eten ongeveer 250 kilo per dag! Om een olifant dus rendabel te maken moeten ze heel hard werken en worden ze enorm afgebeuld door de eigenaren.

In de buurt van Luang Prabang is een elephant rescue camp. Vanuit het hele land worden olifanten gered van het harde werken in de houtkap industrie. Het olifantenkamp is een grote toeristen attractie geworden en zo kan het olifantenkamp blijven bestaan. In de ochtend maken de olifanten  ritjes met toeristen op hun rug. De rest van de dag hebben ze vrij om te spelen, te niksen, eten en te zwemmen. Door het geld wat de toeristen meebrengen kunnen de olifanten onderhouden worden en kunnen ze genieten van een lekker leventje!

Wij hebben een dag excursie geboekt. In de ochtend hebben we een ritje gemaakt op ons olifantje Mau Hue. Een vrouwtje van 35 jaar die in het zuiden van Laos is gekocht van een houthakkersbedrijf. Je gaat eerst heuveltje af. Onwijs knap hoe goed die olifanten dat kunnen zo schuin. En dan de rivier in een beetje badderen. Dan weer heuveltje op terug naar het kamp.

Het is leuk om te merken dat alle olifanten een eigen karakter hebben. Zo is ons olifantje een beetje  sloompjes en trekt ze zich niks aan van de aansporingen van de Mahout (zeg maar de bestuurder van de olifant). Aan het eind van het ritje kan je de olifanten bananen voeren en ons olifantje was nu wel opeens heel snel een heel ongeduldig! (En voor de collega’s van Annelies die dit lezen: Het waren allemaal vrouwtjes olifanten J)

Vervolgens zijn we de jungle in gegaan met een gids. We waren samen met een ander stel uit Noorwegen. We hebben een trekking gedaan naar een Khmu village. Een dorpje met 400 mensen die leven van de rijstplantages en visserij. Het is een beetje raar om zo’n dorpje te bezoeken. Je hebt het idee dat je een beetje een indringer bent. Maar al snel werden we begroet door zwaaiende kindjes en een hoop “Sabaidee” wat hallo betekent. In zo’n dorp lopen een hoop kleine kindjes rond en het was leuk contact te maken met die kleintjes. Ze vinden het leuk om op de foto te gaan en poseren er ook voor. En het is natuurlijk prachtig hoe ze moeten lachen als ze zichzelf weer op het schermpje terug zien. Na de lunch zijn we verder gegaan richting de waterfal Tad Sae. Een hele klimtocht over smalle paadjes in de hitte. Heerlijk om even af te koelen in alle zwembaden die deze waterval heeft. Het water was superkoud, zo’n 15 graden maar heerlijk als je er eenmaal in ligt. Er kwamen ook nog een aantal olifanten zwemmen. Dat was een leuk spektakel om te zien. Met een longtailboot zijn we weer terug gegaan naar het kamp en de tuk tuk heeft ons weer in de stad afgezet. Op de markt hebben we een enorme kom heerlijke noodlesoep gegeten die per persoon maar 1 euro kostte!