Om kwart over 6 waren de jongens wakker en wij dus ook. Het ontbijt liep een stuk soepeler vandaag, maar er zijn inmiddels ook 3 andere bungalows bezet.
Om 9 uur werden we opgehaald door onze gids Tommy en een chauffeur. Vandaag gaan we met hen op pad. Omdat een eilandtoer niet per definitie heel leuk is voor Jasper en Stijn kozen we voor een private tour. Dan kunnen we zelf het tempo bepalen en bepaalde dingen overslaan of juist toevoegen. Kost wel twee keer zo veel, maar dan heb je ook wat. Tenminste, dat hopen we dan maar. We hebben een auto voor onszelf. In de achterbak kunnen extra stoelen bijgezet worden. Maarten paste daar alleen niet in! Maarten is dus tussen de jongens in gaan zitten en ik ben achterin gaan zitten.
Tommy, onze gids spreekt goed Engels en vertelt dat we als eerste naar een parelkwekerij gaan. Uit de reviews hadden wij al begrepen dat dit meer om de winkel dan om het oesterproces gaat. We kregen inderdaad een hele korte uitleg over het proces en er werd even vaag gewezen naar de zee, waar wat oesterbanken schijnen te liggen. Bij de vorige oesterkwekerij had ik een mooi kettinkje gezien en ik wilde kijken of ze dat hier ook hebben. Ik vond iets wat ik mooi vond en heb het ook gekocht. Gewoon een zilveren kettinkje met een enkele parel. Al die overdadige parelkettingen vind ik echt to much. Echt, wie koopt dat?
Volgende stop was Sim wine factory. Wijn gemaakt van myrtle, wat volgens mij zwarte bessen zijn. Behalve een ruimte met vaten en wat struiken kregen we niet veel uitleg over het proces. We mochten wel wat proeven. Best lekker, maar vooral zoet.
Weer een klein stukje met de auto naar een peper boerderij. Peper, de korrels zoals wij die kennen uit de pepermolen, is een belangrijk exportproduct hier uit de regio. We zagen de struiken en proefden een peperbesje vers van de struik. De hele hoge smalle struiken had ik al gezien tijdens een eerder ritje met de auto, maar ik wist eigenlijk niet dat peper zo groeide. Verder ook niet hier veel uitleg, alleen de uitleg van onze gids. Wel een winkeltje waar we het een en ander mochten proeven en voor thuis kochten we een zakje peperkorrels en een potje pepergarnalenpasta. Bij elke stop krijgen we tot nu toe een badge om je nek met een nummer. Dat is om de commissie aan de tourbedrijven toe te bedelen als je wat koopt. Stijn werd elke keer verdrietig als hij hem weer moest inleveren en mocht hem deze keer houden van Tommy.
We bezochten ook een bijenboerderij. Hier kregen we wat meer toelichting te horen en voor de jongens was dit ook wat interessanter. Ze vonden de krioelende bijen leuk om te zien. Overigens kregen we allemaal een hoedje met een muggennet op ons hoofd. Dat was natuurlijk ook lachen.
Terug naar de auto om naar de Suoi Trahn waterval te gaan. Wat wij alleen niet wisten, is dat het een stukje lopen en omhoog klimmen was om de waterval te kunnen zien. Gelukkig wel over een redelijk pad en Tommy heeft Stijn een heel stuk gedragen. Hij vond Stijn heel stoer dat hij zo veel zelf liep. Wij vinden Stijn ook stoer! Na ongeveer 20 minuten waren we boven. Hij was niet heel spectaculair, maar mooi om te zien. Heel helder water en Maarten, Jasper en ik hebben nog even pootje gebaad. Stijn werd in de tussentijd vermaakt door Tommy. Wat ook grappig is, is dat er onderweg langs het pad levensgrote namaak dieren staan zoals olifanten, beren, tijgers en leeuwen. Geen idee wat ze daar deden, maar leuke afwisseling voor de jongens. De jongens waren zelf ook weer een attractie voor de locals. Er werden wangen geaaid, gegiecheld en selfies gemaakt. Stijn kreeg een appel van een dame en hij was de rest van de tour onafscheidelijk met zijn appel. Hij wilde hem de hele tijd vast blijven houden.
Na de afdaling terug van de waterval reden we naar de oostkust naar het visdorpje Ham Ninh. Hier lunchten we pal aan zee met uitzicht op het vissersdorp. Het eten was jammer genoeg matig en prijzig. Niks bijzonders dus. Je hoopt toch altijd dat de zo’n gids je bij een pareltje van een restaurant brengt, maar dit was vooral praktisch en populair vanwege het uitzicht.
Na de lunch reden we naar Sao Beach. Het mooiste strand van Vietnam volgens de kenners. Het was inderdaad mooi, maar we vielen niet flauw van verbazing ofzo. We werden bij een eenvoudige strandtent afgezet waar je bedjes kon huren voor een paar euro. We hadden onze zwemspullen meegenomen om even lekker van het strand te genieten. De bedjes waren alleen allemaal in gebruik en de ruimte om om te kleden werd net ‘schoongemaakt’. De tuinslang werd er even goed opgezet en alles was zeiknat en stond onder water. En toen had ik er even de pest in. Phu Quoc is leuk en we genieten van ‘het echte Vietnam’, maar we hadden het eiland ook gekozen als strandbestemming en dat lukt maar niet. Dat leuke, kleine, betaalbare resort met dat bungalowtje op het strand konden we maar niet vinden. ‘Gewoon’ even naar het strand blijkt hier ook heel ingewikkeld. De stranden worden geclaimd door de resorts en wij konden maar niet ontdekken welke resorts ook daggasten toelaten en wat dat dan kost. En nu is het hier ook weer ingewikkeld om gewoon even in je bikini op het strand te liggen. Okee plan B. We bestelden een biertje en de jongens speelden met het meegebrachte strandspeelgoed. En het was al weer goed. De jongens genoten ook van een welverdiend ijsje.
Na een uurtje strand vertrokken we weer. We overlegden met Tommy over de rest van het programma. Naar een tempel en de coconut prison was zijn voorstel. En de fish sauce factory dan? Dat raadde hij niet aan met kleine kinderen ‘because of the smell’. Er stinkt zo veel in Vietnam, en wij wilden juist heel graag naar de vissausfabriek. Het bezoek werd dus weer aan de route toegevoegd. Aangekomen bij de vissausfabriek stonk het inderdaad een beetje, maar ik heb Jasper of Stijn er niet over gehoord. We zagen de grote houten vasten waar kleine visjes een paar jaar met wat zout ingelegd worden. Op 3 kilo vis wordt er 1 kilo zout toegevoegd. We proefden een klein beetje en kochten ook wat kleine flesjes voor thuis. Er was ook nog een gedeelte met gedroogde vis. Dat zie je zo vaak in Azië, maar hier lagen hele bijzondere varianten. Zo waren er bossen met ‘sea dog penis’, zeepaardjes, zeesterren en andere visjes groot en klein.
Aan de overkant van de vissaus fabriek bezochten we de coconut prison. In 1949 is deze gevangenis door de Fransen in werking gesteld om Vietnamezen die zich verzetten tegen de koloniale macht gevangen te nemen. De omstandigheden waren er gruwelijk en de Fransen en later de Amerikanen hebben zich niet van hun beste kant laten zien hier. De gevangenis stond bekend om zijn martelpraktijken. De gevangenis is nu een museum en er stonden poppen die de martelpraktijken uitbeelden. Zo zagen we de ‘tiger cages’. Kleine kooien van prikkeldraad waar gevangen in hitte en kou dagenlang moesten zitten. Er stonden ook nog allerlei barakken waar martelpraktijken in uitgebeeld werden. We sloegen snel wat stukken over. Gelukkig hadden Jasper en Stijn niet door wat er allemaal te zien was en wat ze zagen. We moesten er ook wel om lachen. Een vissausfabriekje is niet geschikt met kleine kinderen, maar dit wel? Het was wel interessant om dit stukje geschiedenis mee te krijgen en ‘s avonds zochten we nog wat informatie op over de Franse kolonisatie periode en de Amerikaanse oorlog.
Tijd voor de laatste stop. De Ho Quoc pagode. Een boedistische tempel. Pal aan zee, dus met mooi uitzicht. Best een mooi en groot complex waar we een kwartiertje rondliepen. Stijn inmiddels in de draagzak, want hij was een beetje op na al dat getour over het eiland. Jasper vermaakte zich met rondjes rond de hoofdtempel te lopen en de trap op en af te klauteren. Het was een leuk dagje en we hebben interessante dingen gezien en gedaan. Al met al prima, maar of we dit nou die $100 waard vonden voor een privé tour. Ik weet het niet.
We werden af gezet bij Le Forest Resort en namen afscheid van Tommy en de chauffeur. In het restaurant aten we met z’n viertjes. Vanavond was er meer personeel aanwezig. Er zijn ook weer gasten bijgekomen. Sfeertje is ook leuk nu, wat gemoedelijker. De jongens vielen snel in slaap in hun tentjes en ik ben nog even gaan zwemmen in het heerlijke zwembad.
$100.- of niet, ik denk dat jullie met de jongens de beste keuze hebben gemaakt. Jullie hebben ervan genoten, en daar doe je het voor. En ja dat soort dingen hangen ze nou eenmaal een prijskaartje aan.