Four Drifters

Wat voor dag is het vandaag? Dinsdag?

Ja zoiets.

Of is het woensdag?

Ja dat zou ook wel kunnen.

Heerlijk hoor, als je zo lang onderweg bent. Je raakt de dagen van de week een beetje kwijt.

Ondanks de hanen waren Jasper en Stijn pas om half 7 wakker. Bijna klokje rond dus! Maarten en ik waren toen al gedoucht, want om 7 uur moeten we aan het ontbijt zitten. Vandaag gaan we namelijk een fietstoer doen.

Deze keer had ik Pho (noodlesoep met kip) voor ontbijt en een hele lekkere. Rond 8 uur stapten we op de fiets naar het oude centrum. Er hing een klein donker wolkje boven de stad. Nemen we de regenjassen mee of gokken we het erop? We namen de gok en precies 200 meter voor onze bestemming barste het los. We schuilden snel bij een restaurant, maar gelukkig duurde de bui maar een paar minuten en waren we niet al te nat geregend.

Met Heaven & Earth gaan we vandaag op pad. We gaan fietsen door het platteland in de omgeving van Hoi An. Inclusief een lunch betalen we €40 met z’n vieren. Dit bleek echt waar voor je geld! We maakten kennis met onze gidsen. Twee dames genaamd Tram en Lucky. We zijn de enige gasten van deze toer. Er is een andere groep, maar dat is een Franstalige groep.

We gaan op pad met twee fietsen met kinderzitjes. Jasper krijgt een helm op en vindt het heel grappig. Voor Stijn is er geen helm, want hij is nog maar een baby zeggen ze. Maar Stijn wil ook een helm!!!! Er wordt nog iets geregeld en Stijn krijgt ook een helm. Om het goede voorbeeld te volgen zetten wij ook helmen op.

Het eerste stukje is met een boot naar Cam Nam eiland. Een kort stukje van 5 minuten. Je bent meteen tientallen jaren terug in de tijd. Wat simpele huisjes, winkeltjes en een botenmaker. Bij de botenmaker namen we een kijkje. Van teakhout worden er op bestelling boten gemaakt. Twee mannen doen ongeveer een maand over een boot en ze verdienen er $1500 mee. Bruto, want het hout kost al ongeveer $1000 aan inkoop. Voor een maand werk verdienen deze mannen dus $250 per persoon. Niet zo raar dat weinig jongeren het vak willen leren. Ook is er een probleem met de houtleveringen. In Vietnam is het kappen van de teakbomen aan banden gelegd. In buurland Laos nog niet, dus het hout komt daar vandaan. Het zal alleen niet lang meer duren voordat Laos ook dit zal gaan reguleren. Waarschijnlijk hebben wij vandaag een ambacht gezien die over 10-20 jaar niet meer bestaat. Twee huizen verder zit een ambachtsman die houtbewerkt en inlegt met oesterschelpen. Ook weer een ontzettend tijdrovend werk met in verhouding weinig inkomsten.

In de regentijd komt het voor dat Hoi An overstroomt. Vorig jaar oktober stond Hoi An meerdere malen onder water. Onze gids Tram laat streepjes op de muur zien hoe hoog het water soms kan staan. Het eilandje waar we vandaag waren stond vorig jaar ongeveer 2 meter onder water. De locals verlaten hun huizen niet tijdens een overstroming, maar gaan op zolder zitten met hun spullen tot het voorbij is.

We fietsen weer verder over het eiland. Langs huisjes, rijstvelden, zwaaiende kindjes, kippen, eenden, koeien, waterbuffels en honden. Ontzettend leuk en bijzonder dat het maar een paar minuten varen van Hoi An zo’n andere wereld is. Na een uurtje fietsen komen we bij de volgende stop. Hier maken ze van bamboe grote ronde manden die als boten gebruikt worden. Ze worden gevlochten en met koeienpoep waterdicht gemaakt. Er staat inmiddels een grappig oud vrouwtje bij ons die ons gaat leren hoe je in zo’n bootje moet varen. We gaan naar de waterkant en mogen instappen. Ik ga eerst met Stijn. (Jippie, de zwemvestjes komen weer van pas. Het is wiebelig en oncomfortabel, maar het lukt me met de peddel vooruit te komen.

Dan zijn Maarten en Jasper aan de beurt. Ook zij maken een wiebelig rondje op het water. Onze stuurvrouw blijkt een echte grappenmaker te zijn. Haar echte naam hebben we niet onthouden, maar haar bijnaam is sexy lady.

We fietsen weer verder en steken over via een floating bridge. Op drijvende jerry cans is een houten brug van een paar honderd meter getimmerd. We fietsen er over heen. Best wel stevig gemaakt. Knap wat je met weinig middelen kunt maken. Het eiland waar we op uit komen zou anders ook nauwelijks bereikbaar zijn zonder brug.

Op dit eiland is het nog rustiger. We bezoeken een happy water fabrikant. Happy water is rijstwijn. Rijst wordt gekookt en met gist gefermenteerd. Daarna gedistilleerd en je bent klaar om dronken te worden. De Vietnamese mannen zijn er dol op en drinken het elke dag. Die schijnen ook elke dag dronken te zijn. De dames vertellen af en toe wat over Vietnamese mannen. Na alles wat ik vandaag gehoord heb is de samenvatting dat ze lui zijn, te veel drinken en te veel gokken terwijl de vrouwen het harde werk doen. Klinkt niet heel positief. Wij hebben het happy water ook nog even geproefd. In de 40% en 60% variant. Zoals te verwachten; niet te zuipen. Het is vooral een goedje om snel goed dronken van te worden.

Voor Jasper en Stijn was er een andere attractie bij deze stop. Een enorm groot dik varken. Ze waren helemaal door het dolle heen over het grote varken. Het varken wordt gehouden om de restjes rijst van het productieproces op te eten. Er bleken ook nog kleinere varkens te zijn en die mochten de jongens voeren. Wat een feest!

Bij een klein lokaal restaurantje kregen we een maaltijd. Jasper en Stijn werden lekker bezig gehouden door Tram en Lucky. Helemaal gek waren ze van Jasper en vooral van Stijn. Er werd gestoeid, gegild, gegiecheld, gelachen en gek gedaan. En gekke foto’s gemaakt met gekke effecten.

We maakten nog een stop bij een matten weverij. Deze matten worden gebruikt als matras. Lange grasstengels worden gedroogd, geverfd en met een weefgetouw tot een mat geweven. We kregen een demonstratie van een vrouwtje van 93 jaar. Zij is begonnen met weven op haar 10e jaar. 83 jaar ervaring dus. Ook hier een ambacht die met uitsterven bedreigd wordt. Per dag maken twee personen 2 maten. De winst per mat is 30.000 dong. Omgerekend iets meer dan een euro.

Ons tochtje zat er op en werd afgesloten met een vaartocht terug naar Hoi An. Wat een heerlijk tochtje was dit! We hebben veel van de omgeving gezien en veel geleerd over het Vietnamese dagelijks leven.

Stoffig en zweterig kwamen we weer aan bij onze homestay. Gauw douchen en even chillen. Daarna zijn we met een taxi naar het centrum gegaan. Zo in de schemering ziet Hoi An er echt prachtig uit. Allemaal verlichte lantaarns en sfeervolle straatjes. Wel mega druk met toeristen, want dit stadje heeft wel een enorme aantrekkingskracht. Aan de rivier aten we met z’n viertjes en daarna liepen we een rondje langs de verlichte brug en de Japanse brug. Jeetje wat een drukte, maar wel gezellig. Zo mooi verlicht alles. We namen weer een taxi naar huis en gingen lekker vroeg slapen. Ik hoop dat de haan ons gehoord heeft toen we coq au vin recepten aan het opzoeken waren.