Four Drifters

Vandaag een relaxed dagje. We begonnen met een ontbijtje en zijn de rest van de ochtend gaan zwemmen. Ik heb het al een paar keer gezegd, maar dit zwembad is echt fantastisch! Heerlijke temperatuur, een stukje schaduw, leuke hoekjes voor de jongens om te spelen en midden in een tropische tuin. Met de lunch snackten we wat. We hadden nog wat groenten, wat crackers, wat noodlesoep. Maarten en ik zijn ook gaan opruimen en gaan inpakken. Morgen vliegen we weg van het eiland en gaan we naar Ho Chi Min City, het voormalige Saigon. Als we gaan vliegen moeten we altijd net iets beter georganiseerd zijn dan als we met een bus of auto van A naar B gaan.

Stijn deed nog een middagdutje en om een uur of 3 zijn we met een taxi naar het centrum gegaan. We wilden ergens even een drankje doen en een klein hapje eten. Het barretje wat we hadden uitgezocht was alleen dicht. Heel irritant. We zoeken via Google maps van alles op en hier klopt dat vaak niet. Met name openingstijden niet. Misschien vertrouwen wij teveel op internet, maar wij hebben geen zin om met twee kleine kindjes aan het handje op zoek te gaan naar wat leuks. Wat we nu dus wel moesten doen. De meeste barretjes waren nog niet open of zagen er heel onaantrekkelijk uit. Aan de overkant van de straat zat een hotel met een bar op de 7e verdieping. We zijn daar gaan kijken en hadden mooi uitzicht. Beetje jammer dag ze alleen aan het verbouwen waren en er naast ons gelast en zaagt werd. Ze hadden wel een heerlijke sinaasappelsmoothie voor de jongens. Vaak bestellen we maar water voor de jongens. Vaak hebben ze alleen maar cola, 7 up en sinas en drankjes met prik vindt Jasper vreselijk. De versgeperste sapjes wisselen heel erg qua smaak dus daar zij we maar mee gestopt. Vaak te zuur of te bitter. Deze smaakte heerlijk, al zagen we later dat ze er suiker bij doen, vandaar dat het zo goed smaakte.

Ze hadden hier niks te eten dus we maakten een plan voor het avondeten. We wilden weer eens een keer pizza eten en een dorpje verderop scheen een leuke pizzeria te zitten. Op de foto’s zag het er heel basic uit, maar de reviews klonken goed en we hadden wel zin in een klein avontuurlijk uitstapje. We namen een taxi naar Ong Lang en vonden Gusto pizzeria. Het zaakje zat een stukje buiten het dorp langs een zandweggetje. Ong Lang zag er gezellig uit trouwens. Wat gemoedelijker en opgeruimder dan Duong Dong en Long Beach.

Het zaakje was inderdaad supersimpel en bleek een soort huiskamerrestaurant te zijn. Als we naar het toilet wilden moest je naar achteren naar de badkamer van de familie langs het grote bed waar een meisje van Stijn zijn leeftijd lag te slapen. We werden geholpen door een jong meisje dat het restaurant in haar eentje runde. De dochter van de eigenaar bleek later. We waren de enige gasten, dus ze had het niet druk. We bestelden 3 variaties pizza. Met ham, met salami en met verschillende kazen. Smaakte niet verkeerd, maar niet bijzonder. In het restaurant/huiskamertje lag allemaal speelgoed van het meisje, dus Jasper en Stijn vermaakten zich prima met een roze scooter en gele auto.

We rekenden af en vroegen of ze een taxi voor ons kon bellen. Nee, dat ging niet zei ze. Waarom wisten we niet, maar we waren er al een beetje op voorbereid dat dit lastig zou kunnen zijn. Na 2 maanden reizen in Azië staan we nergens meer van te kijken, dus hup Stijn in de draagzak, Jasper aan het handje en zaklamp van telefoon aan en lopen over het zandweggetje. Richting de Main road, op zoek naar een taxi. De eerste paar honderd meter was alles een beetje verlaten en waren de restaurantjes leeg, maar na een tijdje werd het wat levendiger en gezellig. Leuk dorpje dus dat Ong Lang, misschien hadden we hier moeten gaan zitten. Dit leek in ieder geval meer op het Phu Quoc dat ik voor ogen had.

Bij een druk restaurantje konden ze wel een taxi voor ons regelen en die stond ook binnen een paar minuten voor onze neus. Na een half uurtje waren we weer bij ons resort. Jasper en Stijn zijn lekker gaan slapen en wij dronken nog een drankje op ons balkon.