Hoera, geen hanen! Allemaal heerlijk geslapen dus. De jongens aten wat komkommer en toen we allemaal gedoucht en aangekleed waren zijn we naar Chuon Chuon skybar gelopen, naast ons verblijf. Leuke tent met mooi uitzicht, alleen wat herrie. Tussen ons verblijf en de skybar wordt een huis gebouwd. Sowieso niet normaal wat er hier allemaal weer gebouwd wordt. In elke straat wordt wel wat gebouwd. Het schijnt dat Phu Quoc een enorme ontwikkeling heeft meegemaakt de afgelopen jaren en men kan zich afvragen of dat wel de goeie kant op gaat. Zaken als infrastructuur en afvalverwerking ontwikkelen niet even snel mee. De weg omhoog naar ons verblijf is het bewijs daarvan. Hobbel de hobbel.
We aten pannenkoeken, yoghurt met fruit en mijn persoonlijke favoriet; eggs benedict. Smaakte heel erg goed en de prijzen zijn hier ook acceptabel. Nou ja, acceptabel. Voor de gemiddelde Vietnamees niet te doen, maar voor ons nog de helft van wat we in Nederland zouden betalen. Trouwens wel opvallend dat er veel andere gasten waren en dat leken ons Vietnamezen. Blijkbaar is er een grote groep Vietnamezen die zich dit soort restaurants wel kan veroorloven. Stijn was alleen een beetje hangerig en wilde niks eten. Getemperatuurd, maar geen koorts. Misschien gewoon moe van de reisdag van gister. Onze ervaring is dat de dag na een reisdag vaak een beetje kwakkeldagje is. Dus doen we rustig aan vandaag.
We zijn het zwembad dat bij ons verblijf hoort gaan bekijken. Dat blijkt van een naastgelegen resort te zijn en daar zijn ze naast het zwembad aan het verbouwen. Stof, herrie en 10 bouwvakkers naast het zwembad. Hmmm… dat is nou niet echt aantrekkelijk. Er staat ook een soort scherm om af te schermen, maar dat hangt in het zwembad. Snel de host een berichtje gestuurd. Hij wist niet van de verbouwing en boodt ons een ander zwembad aan dat we kunnen gebruiken van een resort 200 meter verderop. Ziet er leuk uit en met kindergedeelte. Daar gaan we vanmiddag zeker even zwemmen. Fijn dat de host het zo snel kon oplossen allemaal.
Bij dit verblijf is ook een wasmachine en daar hebben we ook meteen gebruik van gemaakt. En voor de was is een apart terras met zeezicht. Ik heb nog nooit met zo’n mooi uitzicht de was opgehangen, haha.
Tijd voor de lunch. Een taxi haalde ons op en bracht ons naar het uitgekozen restaurant. Dat bleek echter gesloten. Het alternatief was ook dicht. We zijn uiteindelijk naar saigonese eatery gegaan waar Maarten gister wat heeft afgehaald. Leuke tent met een hippe kaart. Voor de jongens was er brood met pindakaas. Dat ging er goed in. Stijn was inmiddels ook weer opgeknapt en vrolijk gelukkig. Zelf nam ik havermoutpap. Had ik opeens trek in. Waarschijnlijk mijn biologische klok die aan de herfst is begonnen. Het weer is hier trouwens super! Rond de 30 graden en zonnig, maar het voelt helemaal niet zo warm. Heerlijk!
We smikkelden van ons maaltje. Waar ik hier wel helemaal gek van wordt is het overijverige personeel. Tot nu toe hebben ze in alle restaurants in Vietnam teveel personeel. In ieder geval op het tijdstip dat wij komen eten. En om de haverklap staan ze aan je tafel om te vragen of ze wat af mogen ruimen. Voor ons heel irritant, want we eten niet zo snel met twee kleine kinderen en als het bord is afgeruimd, maar ze wilde toch nog dat ene afgekloven patatje eten zijn de poppen aan het dansen. Laat ons gewoon even rustig eten zodat we niet om de twee minuten hoeven nadenken of een bord weg mag of niet. Er komt nog een moment dat ik ga gillen tegen het personeel als ze weer voor me neus staan. Vandaag hebben ze het gepresteerd om 4 keer over hetzelfde bord te vragen of het mee mocht. ‘Nee je mag het bordje met de pindakaas nog niet opruimen, want mijn zoons willen graag het bakje leeg eten met hun vingers!!! Snap dat dan!!!’ Scheelde niet veel vandaag 😂.
Na onze lunch hebben we nog wat leuks voor in het zwembad gekocht. Een autootje waar ze in kunnen drijven. We zijn het zwembad op gaan zoeken. Het is bij een klein en eenvoudig resort genaamd Mely wow. Het leek ook compleet verlaten terwijl het er best leuk uitzag. Al snappen wij wel met die weg naar boven dat je geen klanten krijgt. Regel met de 10 restaurants en resorts een ‘gratis’ shuttlebus die elk half uur of op afroep het weggetje op en af gaat en je bent meteen een stuk interessanter. Op dit soort momenten komt dan toch de marketeer in ons boven.
We zwommen een uurtje in het kinderbadje waar beide jongens konden staan. Stijn wilde steeds los en dan staat het water net aan zijn lippen. Hij probeert ook echt een beetje te zwemmen. Heel schattig, net een hondje. Jasper mocht even zonder bandjes van ons, maar vergat dat hij dan niet blijft drijven. Even schrikken en huilen toen hij kopje onder ging.
We zijn de heuvel weer opgelopen en hebben ons omgekleed. Aan de overkant zit een koffietentje, maar dat bleek veel meer dan een koffietentje. In een mooi aangelegde tuin tegen de heuvel aan stonden diverse zitjes en er bleek een zandbak met speelgoed en glijbaan te zijn. (Laat aan de voorkant zien wat je allemaal te bieden hebt achter die tuinmuur dacht de marketeer in mij weer meteen). De jongens speelden en wij genoten van het uitzicht met een drankje. De menukaart was simpel, maar prima voor een avondje. Om half 7 waren we weer thuis, op tijd naar bed voor de jongens vanavond!