Deze ochtend vonden het we het wel weer eens tijd voor een beetje speeltuin. Midden in de stad ligt het Tao Dan park. Het recreatieve hart van de stad, waar de locals zich, vooral in de weekeinden, vermaken. In het park zijn hele leuke speeltuinen te vinden en daar hebben we ons in de ochtend vermaakt. In het park zagen we ook dansrepetities, badmintonveldjes en er zijn allemaal sportschoolachtige attributen waar de locals hun wekelijkse portie bewegen op uitoefenden.
Na twee uurtjes hadden we twee jongens met rode konen en hadden we honger. Op ons verlanglijstje stond nog het eten van Banh Mi. De perfecte combinatie van Franse overheersing en Vietnamese lekkernijen. Banh Mi zijn namelijk stokbroodjes belegd met vlees en op smaak gebracht met Vietnamese smaakmakers zoals koriander en peper. Bij een lokaal restaurantje bestelden we 3 variaties. We aten de broodjes thuis op, want het gemiddelde banh mi restaurant heeft geen plek om te zitten en is gericht op afhaal.
We probeerden Jasper en Stijn wat van de broodjes te laten proeven, maar alle drie de broodjes waren heel erg pittig van smaak. Ze namen allebei braaf een hapje, maar we hoorden al snel ‘ik vind het niet zo lekker’. Prima, in de 7 eleven had ik pindakaas en bruin brood gevonden. Boterham met pindakaas, een gouwe ouwe!
Stijn deed weer een dutje en met Jasper speelden we wat bordspelletjes. Vanavond willen we eten bij de Ben Thành markt. Voordat we gingen eten liepen we een rondje over de markt met eten en kleding. Dit is een echte toeristen hotspot en dat merkten we. Om de 2 meter werden we aangesproken en Stijn en Jasper werden om de meter aangesproken met handsome boy en over hun wangen geaaid. Op zich wilde ik nog wel wat souvenirtjes kopen, maar door de opdringerige verkopers was ik er snel klaar mee. Bij mij werkt dat ‘Hello madame, what are you looking for?’ Echt averechts. We liepen snel door naar het eetgedeelte van de markt en van de 16e wangenknijper kreeg Stijn een lolly aangeboden. De rest van de avond was hij zo trots als een pauw en raakte hij niet uitgepraat over zijn lolly.
De streetfood markt was een bonte verzameling van eettentjes die allerlei etenswaar in de aanbieding hadden. Geen local te vinden hier, maar de sfeer was er niet minder om en het eten smaakte goed. We haalden wat gerechtjes bij de verschillende tentjes af en sloten af met een ijsjes. Leuk sfeertje! Daarna nog op zoek naar luiers, maar inmiddels weten we dat die in Vietnam niet overal te koop zijn. Tot nu toe zijn we ze in Ho Chi Mi niet tegengekomen. We kunnen nog even vooruit, maar morgen moeten we echt serieus op zoek.
Weer aangekomen in ons huisje wilde Stijn niet in zijn tentje slapen en bleef hij maar huilen. Dat is voor het eerst deze reis. Meestal gaat hij lekker liggen in zijn tentje. Deze avond wilde hij in het grote tweepersoonsbed slapen dat in zijn kamer staat. Ik heb hem er maar in gelegd met een kussen aan elke kant en na een uurtje verplaatst naar zijn tentje.
Maarten en ik werkten de administratie nog even bij wat op dit moment betekent dat we de blog bijwerkten en een backup van de foto’s maakten.
geweldig prachtige verhalen…….. bewaar maar wat voor thuis.
Gr Pa