Wat een leuk dagje vandaag! Volgens onze weerapps zou het vandaag heel de dag regenen. Het is ook wat koeler vandaag, zo rond de 22 graden. Nou zitten de weerapps er meestal naast, maar toch namen we de regenjacks mee toen we de deur uitgingen. Het zag er namelijk wel wat donker uit buiten.
We besloten om naar de Maokong Gondola te gaan. Een gondel die naar een dorpje in de heuvels van Taipei gaat dat bekend staat om zijn theeproductie. Eerst een stuk met de metro. Dat is weer super geregeld in deze wereldstad. We moesten 1 keer overstappen en dat ging ook moeiteloos.
Aangekomen bij de gondel konden we kiezen. Een normale gondel of eentje met een glazen vloer. Dat klonk spannend. Doe ons die maar! Het was wel iets langer wachten, maar uiteindelijk zaten we binnen een half uur in ons privé bakje met een glazen vloer! Kosten voor deze attractie? Een enkeltje kostte iets meer dan €6 met z’n viertjes. De jongens waren gratis. Wij betaalden overigens met het saldo van onze Easy card, de lokale ov chip kaart.
Ik was benieuwd wat de jongens zouden vinden van die glazen bodem, maar ze vonden het geweldig. Het was ook best spectaculair. De hele vloer was van glas. Het ritje naar het dorpje Maokong duurde 30 minuten. We genoten van de uitzichten. Het groen van het bamboebos afgewisseld met het grijze beton van de stad.
Toen we helemaal boven waren zijn we bij een theehuis gaan lunchen. Het theehuis had een koi vijver met gouden bruggetje en er waren allemaal zitjes in een soort hokjes. Wij kozen voor een zitje met banken en een normale tafel. Er waren ook zitjes op de grond, maar dat doen we volgende week in Japan vast wel weer een keertje. Echt een sfeervolle zaak met als bonus uitzicht over de vallei.
We bestudeerden de kaart en kozen een thee. ‘Oriental beauty’ klonk mij wel toepasselijk en hij smaakte ook heerlijk. De gerechten die we uitkozen waren ook heel smakelijk en bijzonder. De omschrijving van de gerechten was heel summier, dus we namen een paar gokjes. Zo namen we ‘small steamed bun’. Eigenlijk alleen op prijs, want het was het goedkoopste op de kaart. En een beetje brood gaat er altijd wel in. Het bleek echter een heel bamboe stoommandje met 8 kleine kleurige broodjes in verschillende smaken. O.a sesam en lavendelsmaak. We aten ook varkensvlees met zoete aardappel en thee en een ‘matcha salade with fern’. Dat klonk ook zo mysterieus en daarom bestelden we die ook. Het was dus een salade van jongen varenblaadjes met een dresssing van mayonaise en groene thee. Ook deze gerechten smaakten heel erg goed. De jongens aten trouwens een portie patat. Zo avontuurlijk zijn ze nou ook weer niet .
Na onze heerlijke lunch zijn we het dorpje ingelopen. Eigenlijk is het dorpje een soort heuvelweggetje waar je af en toe een restaurantje of theewinkel tegenkomt. Verder loop je door het groen met uitzicht op de stad. We hadden verwacht dat de jongens als snel zouden klagen over het lopen, maar ze liepen vrolijk mee. Inmiddels hadden we onze jassen aan. Het miezerde een heel klein beetje en was ook wat frisser op de berg. We wilden wandelen tot de jongens het zat waren, maar dat moment kwam eigenlijk nooit. Toen we 1,5 kilometer hadden gelopen waren we bij het Taipei Tea Promotion center. Dat klonk heel leuk, maar was eigenlijk een beetje saai. Je kon er wel een mokje thee tappen om te proeven en er werd iets uitgelegd over het theeproductieproces. Het meeste was alleen in het Chinees.
We wandelden de 1,5 km weer terug. Nog steeds zeurde er niemand over tillen of hoorde we geen ‘mag ik in de draagzak?’ Het verbaast mij elke keer weer hoe ver de jongens eigenlijk kunnen lopen. In Nederland gebruikten we vaak nog de wandelwagen en het plankje. Tot nu toe heb ik een kinderwagen nauwelijks gemist. In Disney en Vinpearl Land konden we een wagentje huren, dat was wel handig.
Al dit gewandel was wel een ijsje waard vonden wij en die vonden wij langs de kant van de weg. Aangezien het een theedorpje is hadden ze alleen softijs met zwarte thee of groene thee smaak. We twijfelden even, zouden de jongens dat wel lekker vinden? Maar ijs is tenslotte ijs, dus het ging er goed in ook al was het ijsje niet zo zoet. In het naastgelegen winkeltje kocht ik nog wat thee voor thuis en een paar mooie theekopjes gemaakt van bamboe.
We namen weer de glazenvloer gondel naar beneden en deze keer vonden Jasper en Stijn het leuk om te zwaaien naar de gondels die aan de overkant voorbij kwamen. Met de metro gingen we weer naar huis. Een enkeltje metro kost rond de 60 cent! Echt spotgoedkoop dus. En een van de metro’s waar we inzaten heeft geen bestuurder, dus als je voorin of achterin zit heb je een leuk uitzicht tijdens de rit.
Weer thuis in ons huisje aten de jongens pasta met tomatensaus en gekookte worteltjes. Om 7 uur lagen ze allebei in hun tentjes te snurken. Ik ben in ons straatje wat te eten gaan halen. We lopen steeds langs een klein zaakje dat ons heel interessant lijkt. De kaart is in het Chinees en er zit altijd wel iemand te eten, ongeacht het tijdstip. De prijzen zijn ook ultralaag, dus dat maakte het extra interessant. Met Google translate vertaalde ik het menu. Ik bestelde seafood noodles soup, noodles met wonton en iets dat zich liet vertalen als porc, shrimp en risotto. Het vrouwtje stelde nog allemaal aanvullende vragen waar ik natuurlijk niks van begreep, dus ik wees maar wat aan en knikte maar van ja. Ik verwachte dus een soep, een noodlegerecht en een rijstgerecht, maar ging naar huis met 3 noodlesoepjes! Ach ja, soms moet je een beetje gokken. Ze smaakten alledrie overigens fantastisch!
Voor morgen hebben we een foodtour geboekt. We zijn benieuwd wat de Taiwanese keuken nog meer voor leuks in petto heeft.
Fantastische reisverslagen. Als je het leest voel je je een beetje kuifje in Azië. Je moet wel een ijzeren geheugen hebben om dit allemaal, zo gedetailleerd te omschrijven.