Four Drifters

Hey gezellig, we hebben hier weer hanen in de buurt. Voordeel van dit ‘huisje’ is ook dat we nauwelijks gordijnen hebben. Heerlijk licht in de kamer als de zon op komt. Okee, okee, genoeg sarcasme, we zaten allemaal lekker op tijd aan het ontbijt!

Gisteravond verliep het avondeten wat rommelig. Het ontbijt ging niet veel beter. Zo bleek er geen brood te zijn nadat we dat twee keer gevraagd hadden en kwam onze bestelling niet helemaal goed door. De receptioniste, Lan, vervult hier ongeveer 10 functies in haar eentje, dus niet zo raar dat het niet al te soepeltjes loopt. Ze bakt gelukkig hele lekkere pannenkoeken, dus dat maakte een hoop goed. Ook mag je hier je eigen Vietnamese koffie maken. Je weet wel, die met de gecondenseerde melk. Kan ik eindelijk de verhouding zelf bepalen. Soms krijg je hem hier 50/50, mierzoet dus. Ik hou het op een kwart gecondenseerde melk.

Na het ontbijt zijn we lekker het zwembad ingedoken en hebben heerlijk gezwommen. Het zwembad en de tuin er om heen is echt fantastisch! Heel mooi aangelegd en goed verzorgd. Op dit resort betalen we voor twee aangrenzende kamers totaal €80 per nacht. Goede deal, zeker vergeleken met alle andere opties die we bekeken hebben. Die beginnen ongeveer bij €200 per nacht. Enige nadeel is dus wel het gebrek aan service en personeel.

Om 11 uur heb ik bij Lan geïnformeerd of we ook lunch konden krijgen. We wilden pas om 12 uur eten, maar ik dacht ik begin vast met regelen. Lunchen kon en ik bestelde spaghetti, loempiaatjes, gefrituurde kip met rijst en noodles. Het smaakte allemaal best goed, maar leek niet op wat we dachten besteld te hebben. Zo waren het geen noodles, maar gekookte pasta en was de kip een soort roerbakschotel. Het eten is ook niet goedkoop hier naar Vietnamese standaarden. We besloten dus een mailtje te sturen naar de eigenaar/host. Dat we snappen dat hij geen blik personeel opentrekt voor een paar gasten, maar dat we wel bepaalde verwachtingen hebben waar nu niet voldaan worden. En dat we zeker geen volle pond gaan betalen voor de lekkere, maar eenvoudige maaltijden die we tot nu toe voorgeschoteld kregen. Hij reageerde heel positief en het dinertje van gister krijgen we van hem. En we hebben het nummer van Lan gekregen. Kunnen we haar bellen of appen als we iets nodig hebben en hoeven we niet te dolen over het resort op zoek naar iemand die een gin tonic en biertje voor ons kan regelen. Zwaar leven hoor dat backpackersbestaan ;-).

Vandaag had ik ook nog een gesprekje met Lan. Ze zat met haar dochtertje van 5 aan de telefoon. Ze vertelde dat haar dochtertje bij haar ouders en oma woont in Hue. Hue! Dat ligt ongeveer halverwege Vietnam en wij zitten hier helemaal in het zuiden. Ze is hier alleen naar toe gekomen om te werken en gaat 2 keer per jaar heen en weer. Qua afstand te vergelijken met Nederland en Spanje. Dat betekent dat ze haar dochter maar 2 keer per jaar ziet. Mijn hart brak toen ze dat vertelde en ik voelde mij extra bevoorrecht dat ik 3 hele maanden deze mooie reis met mijn binkies mag maken.

Het woord speeltuin was vandaag al minstens 5 keer gevallen, dus we zijn in het centrum weer naar de ballenbak speeltuin gegaan. Hij is helemaal niet zo groot, maar de jongens vinden het er fantastisch en eigenlijk vind ik hem zelf ook leuker dan al die monkey towns en kids gebeuren waar ik ben geweest met de jongens. Deze is precies goed! Vandaag waren er ook 3 andere gezinnen aan het spelen. Zou onze Google vermelding geholpen hebben?

Voor vanavond hebben we restaurant aan het strand uitgezocht, The Spice House. Het is een resort waar je vanaf €300 per nacht kunt verblijven met een mooi restaurant erbij. Echt joh! Wat een prijzen hier overal. Tot nu toe valt Phu Quoc ons ook een beetje tegen. We kwam voor het bounty gevoel, maar dat hebben we tot nu toe nog niet echt gevonden. Het voelt allemaal net iets te massaal voor ons. Nou ja, op ons resort is het heerlijk rustig en relaxed.

We zijn naar het restaurant gaan lopen. Het was ongeveer een kilometer lopen. Ondanks de warmte vonden we een taxi voor dit stukje een beetje overdreven. Stijn heeft het hele stuk zonder klagen zelf gelopen. Jasper was wat minder enthousiast en heeft zich de helft van de tijd laten dragen. Aangekomen bij The Spice House namen we plaats op het terras. Het eten smaakte heel goed en we werden getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Jasper en Stijn speelden met de minitreintjes die we in Kuala Lumpur hebben gekocht en de wasco krijtjes die ze van het restaurant kregen met bijbehorende kleurplaat. Later zagen we dat Stijn een van de vloertegels had ingekleurd met wasco. Oeps! Hij was wel lekker rustig.

Met een taxi zijn we weer naar huis gegaan. Dat is ook een nadeel van een betaalbaar resort. Je ligt wat meer afgelegen van het strand en het centrum, maar aangezien een taxiritje €1-2 kost is dat een prima compromis. Binnen 10 minuten sliepen beide jongens en wij dronken een drankje op ons balkon. Voor morgen hebben we een tour geboekt voor het zuidelijke deel van het eiland. Hopelijk krijgen we dan wat meer bounty gevoel en meer local life te zien.