Four Drifters

Een beetje sipjes wordt ik wakker. Ons laatste dagje. Morgen vliegen we weer naar huis en zit het er op. ‘Ik ben nog hememaal niet klaar om te gaan’ zeg ik tegen Maarten. Ik wilde nog dingen zien, dingen doen, winkelen. Maar het het zit erop. Totaal zijn we 82 dagen op reis geweest. Grappig hoe je toch altijd tijd te kort lijkt te komen, hoe lang je ook op reis bent.

Wat hebben we het fantastisch gehad!!! Het reizen met kleine kinderen is ons heel makkelijk af gegaan en we vonden het alle 4 superleuk om deze reis te maken. Wat zijn we een bofkonten dat we dit konden doen. Dat we de durf, de gezondheid, de middelen en de medewerking van onze omgeving hadden. Dankbaar…

En is er is ook veel om naar uit te kijken thuis. De aankomst van sinterklaas, verjaardagsfeestjes, de eerste schooldag van Jasper, pepernoten, een bed waarvan we zeker weten dat het lekker slaapt, het uitzoeken van de foto’s, uitkijken naar de komst van onze pakjes die we per boot verstuurd hebben, pompoensoep maken en allemaal andere lekkere dingen die ze hier niet hebben eten en alle lieve vrienden en families zien die we hebben moeten missen de afgelopen 3 maanden. ️

Bij een laatste dag horen ook praktische zaken. Inpakken, opruimen, dat soort zaken. We besluiten een extra tas in te pakken want er zijn hier ook weer wat souvenirs bijgekomen. We stippelen onze route naar de airport uit en halen een bento lunch aan de overkant. Er blijkt een heel leuk mini winkeltjes met heerlijke Japanse lunchdozen te zitten aan de overkant.

Na de lunch en het organiseer gaan we met de metro de stad in. We gaan nog een keer naar een binnenspeeltuin. Kunnen de jongens lekker los en wij even relaxen.

Als we bij de speeltuin zitten verbazen we ons weer. Wat zijn de jongens gegroeid! In alle opzichten. Stijn durfde aan het begin van de reis niet van de glijbaan, niet op de roltrap en kon niet alleen het trappetje van de glijbaan op. Nu kan en durft hij dat allemaal wel. Hij is ook echt baby af nu. Dat babyachtige is hij kwijt en het is een echt jongetje geworden. Stijn is ook in zijn spraak zo vooruit gegaan. Hele verhalen komen er uit.

Jasper is een echte kleuter geworden onderweg. Bijdehand en met een grote fantasie. Hij spreekt al wat Engels en durft en kan ook veel meer dan voor onze reis. Hij wordt steeds zelfstandiger. Vanaf volgende week gaat hij naar school. Een nieuwe fase voor ons allemaal.

En ze zijn allebei ook de lucht in gegroeid. Wat gaat het toch hard met die kleintjes en wat boffen we 3 maanden zo intensief met ze te hebben doorgebracht. Ik gun elke ouder zo’n mooie tijd met zijn of haar kinderen. En dan hoef je echt niet net als ons naar de andere kant van de wereld. Thuis of op Texel is ook goed :-).

Bij de speeltuin wordt er weer druk gespeeld. In de tussentijd winkel ik wat in het winkelcentrum. Na het spelen nemen we de metro naar het restaurantje waar we de eerste avond ook aten, het BBQ restaurant. We ontcijferen de menukaart (welk stukje vlees is boonerang?) en slaan de ingewanden over. We eten weer lekker en als we weg gaan krijgen we nog een fles sake in onze handen gedrukt. We zijn blijkbaar herkend als liefhebbers.

De jongens liggen al snel te slapen en wij pakken de laatste zaken in. Morgenochtend moeten we om 7:00 de deur uit naar de metro, dus het wordt een kort nachtje. Tot in Nederland lieve lezers!!!