Four Drifters

Het laatste hoofdstuk van onze reis. We verlaten Taiwan en vliegen vanmiddag naar Osaka, Japan. Het startpunt van onze reis en de plek waar we anderhalve dag op het vliegveld kampeerden.

Taipei vonden we heel erg leuk! Zoveel te doen, het handige metrosysteem, vriendelijke mensen, goede voorzieningen, goed weer en heerlijk eten. We zijn benieuwd naar de rest van het land en komen een keertje terug.

Dat goede weer geldt vandaag even niet, we horen het regenen als we wakker worden. De jassen en schoenen stonden al klaar en alleen het korte stukje naar de metro hoeven we buiten te lopen.

We ontbijten, de jongens krijgen komkommer en een kaasboterham. Maarten haalt voor ons bij de 7 eleven onder het pand een onigiri met porc floss.

Wattus??? denk je nu misschien, maar een onigiri is een driehoek van rijst gewikkeld in een blad gedroogde zeewier en gevuld met onze nieuwe verslaving porc floss. Dat is dat gedroogde varkensvlees wat we zo lekker vinden.

Iets voor 10 uur lopen we ons appartementje uit, in de regen inderdaad, en lopen we naar de halte. Het regent niet hard gelukkig en we hebben het warm in onze jassen. Dat temperatuurverschil wordt nog wat als we weer terug zijn in Nederland. Japan is wat dat betreft een mooie overgang. Het is daar rond de 15 graden op het moment.

De overstap naar de metro naar het vliegveld is weer een lange wandeling onder de grond. Het lijkt ook allemaal langzamer te gaan dan normaal vandaag. We moeten meer aansporen dan gemiddeld en spelen wat meer politieagentje. Niet doen, blijf af, zit eens stil, niet rennen, pas op die meneer, zachtjes praten. Het valt allemaal wat vaker dan gebruikelijk. We hebben al een behoorlijke routine met verplaatsen met onze bagage. Maarten is de pakezel met zijn eigen tas op zijn rug. Mijn rugzak heeft ook wieltjes, dus die sleept hij achter zich aan. In zijn andere hand zijn eigen handbagage en de twee tentjes. De andere handbagage draag ik. Vandaag zijn dat twee tassen. Eentje extra voor de jassen en vestjes die normaal ver weg gestopt zaten in onze rugtassen. Aan de hand manoeuvreer ik de jongens de juiste kant op, of Stijn zit in de draagzak en ik heb alleen Jasper aan de hand. We gebruiken voor de laatste keer onze easycard. Voor de rit naar het vliegveld is het saldo precies goed aangevuld, dus als we op de airport aankomen is ons saldo nul.

Aangekomen op de airport zijn we later dan we gedacht hadden. We splitsen ons op. Maarten gaat de pocket WiFi inleveren en ik laat met de jongens de twee tentjes in plastic inpakken. Voorheen bevestigden we ze aan de tentjes, maar de laatste paar keren laten we ze verpakken en checken we ze apart in. Bij tiger air gaat het inchecken heel snel, we zijn meteen aan de beurt. Het is voor ons een onbekende airline, maar we zijn onder de indruk van deze low cost vlieger. Het personeel draagt ook niet van die stijve stewardessenkleding, maar wat hippere, sportieve kleding. De stewardessen aan boord dragen ook allemaal een zwarte broek met oranje overhemd en een riem met tijgerprint.

Snel door de douane. Daar werden we vervolgens terug gestuurd. Er was iets met een van onze koffers. Moesten we weer terug naar de incheckbalie. Er bleek een batterij in mijn rugzak te zitten volgens de security. Een batterij? We weten dat powerbanks niet in het ruim mogen en andere batterijen hebben we niet bij ons. De beveiliger zegt dat er toch echt een batterij in mijn tas zit. Misschien van een camera oppert hij. Ohhhh… een camera! Sinds Bali sleep ik al de kapotte camera met mij mee en daar zit inderdaad een batterij bij. Niet bij stilgestaan. Ik haal hem tevoorschijn en hij laat weten dat deze in de handbagage moet. Alleen de extra batterij. De batterij in de camera mag daar blijven zitten. Erg grappig, want hij zit al 7 vluchten op dezelfde plek en deze meneer is de eerste die hem er uit pikt.

We gaan we terug naar de douane. Gelukkig zijn Jasper en Stijn dol op roltrappen, dus was dit onverwachte ommetje terug de hal in niet zo erg.

Het is veel drukker op de airport dan toen we aankwamen dus ook bij de controles en immigratie. Als we overal doorheen zijn hebben we nog een uur voordat we aan boord moeten. We willen nog even rustig lunchen, dus dat wordt opschieten. Bij een restaurantje konden we aan tafel en vroegen ze onze boarding time. Dat was ruim voldoende volgens hen en we bestelden een burger met friet, frietjes met truffel, pompoensoep en kaasstengels. Na het eten was er geen tijd meer voor de winkeltjes (helaas voor mij) en gingen we aan boord.

Aan boord was het feit dat je geen eten en drinken krijgt het enige dat mij er aan herinnerde met een low coast airline te vliegen. Fijne airline hoor. Het viel mij ook op dat de stewardessen veel meer werk maakten van de gebruikelijke controles van gordels, tafeltjes en stoelleuningen enz. Dat gebeurde veel uitgebreider dan ik gewend ben.

Om 17:45 nieuwe tijd stonden we weer aan de grond. Onderweg werden we getrakteerd op een mooie zonsondergang. Terwijl we landen denk ik aan de aankomst van Sinterklaas die op dat moment aan de andere kant van de wereld gaande is. Daar kijk ik wel naar uit volgende week, pepernoten!!!

Kun kunnen snel het vliegtuig uit en daar zijn we weer, op Osaka Kansai International airport. Het vliegveld waar we door de nasleep van typhoon Jebi de nacht door moesten brengen. Best gek om hier weer te zijn en in eerste instantie herkennen we ook nog niet veel. Als we in de aankomsthal aankomen herkennen we het gebied waar we verbleven nog maar net. Nu met de normale verlichting, winkeltjes en gebruikelijke bedrijvigheid ziet het er heel anders uit. Niet zo somber en saai als die dag en nacht zonder stroom.

We halen ons mobiele internet op en zijn wat gaan eten. Het is al 7 uur als we aan tafel gaan, maar in Japan is het een uur later dus dat komt nu goed uit. We eten wat rijst en gestoomde pasteitjes. Bij het restaurantje van het meisje dat ons een warme maaltijd kwam brengen na de nacht op de airport. We willen kijken of ze er is, maar kunnen haar niet vinden. Misschien zien we haar nog op de terugweg.

We lopen naar de treinen. Een route die we de vorige keer meerdere malen liepen om te kijken of er wat nieuws te melden was. Ook hier zag alles er anders uit nu het een normaal station in werking is. We kochten gereserveerde plaatsen en ook stoelen voor de kinderen. Er zijn ook stoelen waar je geen reservering voor nodig hebt en kinderen mogen ook gratis op schoot, maar we zijn moe van het reizen en willen even lekker kunnen zitten. De kaartjes kosten 3800¥. Omgerekend is dat €30. De gewone kaartjes hadden ons de helft gekost, maar we zitten heerlijk. De Japanse treinen zijn qua comfort te vergelijken met eerste klas in Nederland. In de meeste treinen kun je de stoelen omdraaien zodat je altijd in de rijrichting mee rijdt. Wij draaien een bank om zodat we met z’n vieren in een zitje van 4 tegenover elkaar zitten.

Om iets over half 9 hebben we de trein naar Shin-Imamiya station. Vanaf daar nemen we een taxi naar ons verblijf. Dat zou ook met de metro kunnen, maar daar hebben we geen puf meer voor. Het is maar 7 minuten met de auto dus het ritje kostte maar €5.

Ons nieuwe appartementje ligt in een rustige buitenwijk van Osaka. Ook dit hebben we weer via Airbnb geboekt. Dat bevalt ons heel goed. Het appartementje is ruim en voor Japanse standaarden comfortabel. Zoals elke keer is het lastig iets te vinden met de juiste verhouding prijs/comfort/locatie. Om het betaalbaar te houden moeten we vaak kiezen tussen een goede locatie of een comfortabel huisje. Deze keer kozen we voor comfort. We hebben twee slaapkamers, een woonkamer met twee banken en een keuken. Er staan verder niet veel meubels, klassiek Japans minimalisme noem je dat, maar daardoor oogt het heel ruim. Het is fijn om wat extra leefruimte te hebben. Van te voren vragen we aan de host waar we verblijven of er speelgoed aanwezig is. Dat is er natuurlijk nooit, maar een leuke host regelt het dan alsnog voor je. Zo staat hier dus een doosje speelgoed klaar voor de jongens. Heel fijn! Daar kunnen ze morgen leuk mee spelen.

We brengen de jongens naar bed en inmiddels is het dus al 10 uur nieuwe tijd. Jasper slaapt uiteindelijk pas om 11 uur. Misschien al over zijn slaap heen? Hij heeft in het vliegtuig geslapen, misschien daarom wat minder slaap. En buiten dat, in een nieuw huisje slapen is soms ook een beetje gek. Stijn heeft daar geen last van, maar bij Jasper merken we dat hij de eerste nacht minder goed in slaap komt.

Maarten gaat nog even wat boodschappen doen. Probeer na 10 uur ‘s avonds maar eens boodschappen te doen in Nederland. Zelfs in deze rustige buitenwijk is een grote 24uurs supermarkt op loopafstand.